Science, Fiction and Science-Fiction

‘Echte’ ervaring is weliswaar een belangrijke bron voor de morele attitudevorming, maar dat kan nimmer de enige bron zijn. Reflectie alleen is onvoldoende voor volwassen morele oordeelsvorming. Simpelweg omdat wij te weinig meemaken: hongersnood, moord, kindermishandeling, dierproeven, oorlog of een dictatuur, wij hebben er een (moreel) oordeel over, zonder dat wij dit noodzakelijkerwijs aan den lijve hebben ondervonden. Er is dus meer voeding nodig. In welke zin kan fictie – literatuur, toneel, film – daarbij helpen? Fictie schenkt ons gedetailleerde beelden, indringende beschrijvingen van levens en karakters, plus de complexiteit hiervan. Voedingsstof voor morele overwegingen dus. Hoe? Door te wijzen op subtiliteiten van zaken die onze aandacht verdienen, scherpt fictie ons vermogen aan om morele nuances te onderscheiden. Verhalen die ons begrip aanleren, verwijzen ons naar datgene waar het ‘echt om gaat’. Fictie voedt de morele attitudevorming, geeft inzicht, nuanceert, scherpt aan, vlakt af en wat al niet meer. Behalve het vermogen tot ontroering heeft fictie dus morele kracht.