Op het lijf geschreven

Vele lijfartsen hebben zich in dienst gesteld van vorsten, politici en artiesten. De ene keer was de van nature intieme relatie vruchtbaar, de andere keer dwong de politiek hen in het keurslijf van het protocol. In dit boek komen tal van controversen aan het licht: het doktersambacht versus de magie van de doktershoed, ethiek versus winstbejag, leidsheer versus lijfeigene en glamourster versus wijsgeer tussen de coulissen. Voor de VIP-geneeskunde is niemand opgeleid en er blijken dan ook maar weinigen in staat de voetangels en klemmen van dit specialisme te ontlopen. De auteurs hebben biografieën geselecteerd van lijfartsen en hun patiënten, uit de klassieke oudheid tot vandaag: “Op het lijf geschreven” bestrijkt 3000 jaar geschiedenis van de geneeskunde.

Enkele citaten:

“Men ging er in Nederland kennelijk van uit dat de lijfarts wel samen met zijn vorst zou zijn terechtgesteld.”
—Harvey en Charles I

“Napoleon noemde hem dan ‘charlatan’, trok plagerig aan zijn oor en sprak sarcastisch over de geneeskunde, ‘de wetenschap der moordenaars’.”
—Corvisart en Napoleon

“De koning moet hebben beseft dat het toch wel erg onfatsoenlijk zou zijn overgekomen als hij in de armen van zijn bijslaap de geest zou hebben gegeven en hij liet de volgende dag bij Quesnay een niet geringe som dank- en zwijggeld bezorgen.”
—Quesnay en Madame de Pompadour

“Hitler hongerde naar pillen en spuiten, omdat hij dacht dat deze hem op gang hielden. ‘Ik heb geen keus’, zei Morell eens tijdens een discussie met zijn rivaal Brandt.”
—Morell en Hitler